Laatste dag Georgië-reis: David Gareja-klooster en een keizerlijke afsluiting

Zondag 4 mei 2014
Dag 9 Georgië-reis → Chachuna via David Gareja naar Tbilisi
Met Bertus de Lange, Frank van Duivenvoorde, Johan van ’t Bosch, Kasper Hendriks en onze gids Zura Javakhishvili.

Ochtendgloren in Chachuna Foto © Bertus de Lange

De laatste dag van onze vogelreis is aangebroken. Al lijkt het door alles wat we meemaken alsof we al weken op pad zijn, het is toch ook weer snel gegaan. Voordat we onze eerst kop koffie of thee drinken, bewonderen we in het vroege ochtendlicht een adulte roze spreeuw die op een paal zijn verenkleed zit te poetsen. Een goed begin!

Roze spreeuw – Rosy Starling Foto © Kasper Hendriks

Voor het eigenlijke ontbijt gaan Frank, Zura en ik nog een poging doen om de sakervalken in de kijker te krijgen; Bertus, Johan en Kasper willen nog wat op de helling bij de stuwdam vogelen.

Chachuna

Onderweg zien we baltsende roodkopklauwieren, kleine klapeksters, izabeltapuiten, kuif– en kalanderleeuweriken, bijeneters en scharrelaars.

Scharrelaar – European Roller

De sakervalken geven echter opnieuw niet thuis. Zura denkt dat het broedsel is mislukt en dat de vogels het nest hebben verlaten. Jammer, maar helaas.

Scharrelaar – European Roller

Frank en ik genieten nog even van het fraaie landschap, van de om ons heen zingende Ménétries zwartkoppen en braamsluipers, door het luchtruim scherende alpengierzwaluwen en groepen overvliegende bijeneters. Ook zijn we er getuige van dat een paartje arendbuizerd met nestmateriaal aan het slepen is. Een paartje casarca’s jaagt roepend achter elkaar aan. Een rustende vale gier trekt zich niets aan van een kauw die de enorme vogel probeert weg te pesten. Dit laatste beeld doet me een beetje denken aan de strips van Lucky Luke.

Vale gier – Griffon Vulture

Dan nog maar een poging doen om de veldrietzanger te vinden. Ook dat lukt helaas niet, maar het is wel genieten op de helling bij de stuwdam: baltsende Ménétries zwartkoppen, rosse waaierstaarten, zwartkopgorzen en wielewalen en een jagende man grauwe kiekendief. Gaaf!

Rosse waaierstaart – Rufous-tailed Scrub Robin

De kuifleeuweriken zijn druk met het voeren van alle hongerige kelen.

Kuifleeuwerik – Crested Lark

Ook vinden Frank en ik vandaag de holen van gerbils. Als we op gepaste afstand een kwartiertje posten, komt er opeens eentje tevoorschijn. Erg leuk!

Gerbil

We lopen Bertus, Johan en Kasper weer tegen het lijf, die ons vertellen dat ze aan de overkant van de “Iori” een aantal monniksgieren aan de grond hebben zien zitten. Daar moeten we natuurlijk naar toe en ik vraag Zura of we er heen kunnen rijden. Geen probleem natuurlijk! Een kwartiertje later staan we ten westen van het stuwmeer naar maar liefst twaalf monniksgieren en twaalf vale gieren te kijken. Fantastisch!

 

Monnikgieren en vale gieren – Cinereous and Griffon Vultures

Een deel van de “lijkenvreters” zit in de buurt van een karkas wat uit te buiken; de andere zitten alleen of in twee- en drietallen verderop in het terrein.

Monnikgieren en vale gieren – Cinereous and Griffon Vultures

Terwijl we de gieren bewonderen, baltsen er kalander– en kleine kortteenleeuweriken om ons heen en vliegen er telkens scharrelaars en groepjes bijeneters rond. Man, wat is hier gaaf!

Bijeneter – European Bee-eater

Naarmate het warmer wordt, zien we steeds meer gieren flappend met hun enorme vleugels (spanwijdte 230 tot 285 cm) vertrekken en wordt het voor ons ook tijd om op te breken.

Chachuna Foto © Bertus de Lange

Na het ontbijt pakken we onze spullen in, beladen we de auto en beginnen we aan de laatste etappe van onze reis naar het klooster David Gareja.

Onderweg kijken we nog even bij een paartje rotmussen en “scoren” met dank aan de altijd oplettende Johan het enige steenuiltje tijdens deze reis.

Rotsmus – Rocksparrow

De route voert ons over een bijzonder fraaie hoogvlakte met nogal wat zoutmeren. Hier hebben we nog een klein kansje op de veldrietzanger en een andere droomsoort de jufferkraanvogel.

Een zoutmeer – Gardabani

Onderweg heeft Zura eten ingeslagen voor de lunch. Deze nuttigen we bij één van de zoutmeren, waar we worden toegezongen door grote karekieten en grauwe gorzen.

Grauwe gors -Corn Bunting

Lunchen doen we natuurlijk met de kijkers in de hand, want er vliegt telkens weer wat interessants over: monniksgier, vale gieren, zwarte wouwen, steppebuizerds, twee slangenarenden, grauwe en bruine kiekendief en een aantal wespendieven.

Lunchen bij een zoutmeer – Gardabani

Naast een groepje kemphanen foerageren er op het slik bij zoutmeer ook twee Temminck strandlopers, een nieuwe soort voor de reislijst.

Een zoutmeer – Gardabani

Op de weg door landschappelijk opnieuw een fantastisch fraai gebied vinden we een doorgereden pootloze hagedis, een enorm beest dat meer weg heeft van een flinke slang dan van zijn familielid de hazelworm.

“Pootloze hagedis”

Het op de grens met Azerbeidzjan gelegen klooster David Gareja ligt op een prachtige locatie. Het oudste deel van het klooster stamt uit de zesde eeuw na Christus en is uitgehouwen in de rotsen; de gemetselde gebouwen zijn van later datum.

Klooster David Gareja – David Gareja monastery complex

Klooster David Gareja – David Gareja monastery complex

Bertus, Kasper en Johan lopen samen met Zura over een steil pad naar de bergkam die voor een deel in Azerbeidzjan ligt: Frank en ik zoeken een plekje in de schaduw en genieten van het prachtige uitzicht en de roofvogels die gebruikmakend van de thermiek over de bergkam vliegen: een aasgier, vier vale gieren, een monniksgier en een stuk of drie steenarenden.

Bertus, Johan, Kasper en Zura in Azerbeidzjan

Frank

Het klooster wordt niet alleen bewoond door de monniken, maar onder andere ook door een paartje blonde tapuit, een paartje blauwe rotslijster en paartje oostelijke orpheusgrasmus.

Oostelijke blonde tapuit – Eastern Black-eared Wheatear

Blauwe rotslijster (man) – Blue Rock Thrush (male)

Blauwe rotslijster (vrouw) – Blue Rock Thrush (female)

Het klooster is een echte toeristische bestemming wat ons de gelegenheid biedt een toerist aan te klampen en deze wat groepsfoto’s te laten maken.

Vlnr. Zura Javakhishvili, Johan van ’t Bosch, Luuk Punt, Frank van Duivenvoorde, Kasper Hendriks, Bertus de Lange

De middag loopt inmiddels op een eind en we rijden over een slecht verharde weg, waarlangs we tientallen paartjes kalanderleeuweriken zien, langs Azerbeidzjaanse grens naar Tbilisi.

Gardabani

Als we via een zeer slechte weg door een vervallen industrieterrein rijden, zie ik opeens een enorme arend in een elektriciteitsmast zitten. Het blijkt om een adulte keizerarend te gaan! Een eindje verderop zien we een nest met daarop een tweede exemplaar. Zo gaaf! Uiteraard is dit geen toevallige ontmoeting, maar heeft Zura deze plek voor ons als spreekwoordelijk “dessert” van onze vogelreis bewaard.

Keizerarend – Imperial Eagle

De majestueuze keizerarenden laten zich heel fraai zien en we er zelfs getuige van dat er een “broedwisseling” plaatsvindt. Heel gaaf!

Keizerarend – Imperial Eagle

Keizerarend – Imperial Eagle

De leegstaande fabrieksgebouwen stammen voor het grootste deel uit de Sovjet-tijd, een periode waarin werkeloosheid niet bestond….

Tbilisi

De leegstaande gebouwen bieden nu plaats aan allerhande vogels, waaronder roze spreeuwen. Zura vertelt ons dat hier een aantal jaren geleden dertigduizend exemplaren broedden! Dat moet een fantastisch schouwspel zijn geweest.

Tbilisi

Met twee groepjes overtrekkende koereigers wordt de vogellijst voor de laatste keer tijdens deze reis aangevuld en blijft daarmee steken op honderd zesennegentig soorten, waaronder voor mij dertien lifers en vier nieuwe ondersoorten).

We sluiten de dag en de eigenlijke reis af in een restaurant met uitzicht op Tbilisi en genieten van ons laatste Georgische diner met een glas heerlijke Georgische wijn.

Tbilisi

Tijdens het diner wordt de reis stukje bij beetje nog eens doorgenomen. We kunnen niet anders dan concluderen dan dat een aaneenschakeling was van hoogtepunten: prachtige vogels, magnifieke landschappen, lekker eten, heel prettig gezelschap en in de persoon van Zura Javakhishvili een prima gids. Kortom: Georgië is een geweldig vogelland, waar graag nog eens naar terug willen keren!

Van links naar rechts Frank van Duivenvoorde, Bertus de Lange, Johan van ’t Bosch, Luuk Punt en Kasper Hendriks

Naschrift terugreis:

De “nacht” van 4 op 5 mei brengen we door in het guest house waar we eerder deze week hebben geslapen. Om 01.45 uur staan we al weer naast ons bed en een half uurtje later stappen we bij Zura in de auto, die ons een kleine drie kwartier later afzet op de luchthaven van Tbilisi. We nemen hartelijk afscheid van elkaar, waarna wij in de plaatselijk Burger King een van “de smerigste bakken koffie ooit” drinken.
Tijdens het inchecken zijn we getuige van een vreemd fenomeen: om ons heen staan in kleine groepjes tientallen Georgische mannen enorme stapels euro’s te tellen. Een Amerikaanse Georgiër, die onze verbazing ziet, legt ons uit wat er aan de hand is. Deze mannen zijn op weg naar Nederland om daar door Georgiërs bestelde auto’s op te halen. Daarmee rijden ze vervolgens in vier dagen naar Georgië. Volgende week maandag staan ze hier waarschijnlijk weer.
Na het inchecken en de controle door de beveiliging zitten we precies op tijd in het vliegtuig, dat in tegenstelling tot de heenreis nu tot de nok afgeladen vol zit. We hebben ons goed en wel geïnstalleerd als we te horen krijgen, dat er een technisch mankement is en we het vliegtuig weer moeten verlaten….. Zucht…
En dan begint het wachten op een luchthaven waar zo goed als elke Georgiër zijn zojuist aangeschafte sloffen tax-free-sigaretten gaat zitten oppaffen….

Vertrááááging op Tbilisi-airport

Vier uur later dan gepland vertrekken we dan eindelijk (tot schrik van sommige reizigers met hetzelfde vliegtuig), waarna we rond half één de vertrouwde Nederlandse grond weer onder onze voeten voelen. Bij de bagageband nemen we afscheid van elkaar. Wat hebben we een fantastisch reis gemaakt!
Het is terugkijkend niet voor te stellen wat we allemaal hebben gezien en meegemaakt. Toch heb ik in een tiental blogs geprobeerd daar een beeld van te schetsen. Ik hoop dat ik daarmee onze belevenissen goed genoeg heb beschreven, zodat de lezers zich een beeld hebben kunnen vormen van wat voor een fantastisch (vogel)land Georgië is.