Over mij

Lentevreugd juni 2014

Hieronder een “profiel” van mij dat ik overgenomen heb uit “BIRDERS aan de andere kant van de kijker”.

Hier en daar heb ik wat aangepast en geactualiseerd.

-Geboren

7 juni 1961 te Eibergen

– Woonplaats

Leiderdorp

– Beroep

Leraar Nederlands op een vmbo-school

Vlnr. Luuk, Margreet, Henk Jan, Willem

– Gelukkig getrouwd met Margreet en de trotse vader van Willem (26 jaar, werkzaam op het ministerie van Buitenlandse Zaken) en Henk Jan (24 jaar, 6e jaars Medicijnen aan de VU in Amsterdam).

– Favoriete vogelplek

De Trektelposten “Hotel Savoy” en “De Puinhoop” in Katwijk: leuk gezelschap, goede mentoren en (als je genoeg uren maakt) veel leuke soorten.

– Zo is het gekomen

In mijn jeugd die ik voornamelijk in het oosten van het land heb doorgebracht, heb ik altijd interesse in de natuur gehad. Ik heb veel in de bossen rond Hardenberg en langs de oude rivierarmen van de vecht gezworven. Deze interesse is altijd gebleven, maar pas in 1998 ben ik fanatiek gaan vogelen. Eerst vooral in de polders rond Leiderdorp, de Starrevaartplas bij Leidschendam en de duinen bij Katwijk. Gaandeweg bezocht ik steeds meer mooie vogelplekken in Nederland. De eerste jaren was ik helemaal niet bezig met het zoeken naar bijzondere soorten. Maar de interesse in dwaalgasten groeide. Dit resulteerde erin dat ik sinds enkele jaren een telefoon op zak heb met een e-mailfunctie. Wordt er een bijzondere soort gevonden, dan wordt deze via een ingenieus systeem doorgegeven, waardoor alle in Nederland aangesloten vogelaars direct op de hoogte zijn en kunnen besluiten de bewuste vogel te gaan bekijken. Een “twitch” wordt dat genoemd.

Meestal bel ik dan met mijn vaste club vogelvrienden, waarna we ons naar de plaats spoeden, waar de vogel zich ophoudt. Spannend, gezellig en leuk!

Ik trek er elk weekend op uit en als ik de kans krijg ook op een doordeweekse middag.

De vakanties lenen zich uiteraard ook voor vogelen en dan kan het zijn dat ik dagelijks aan het vogelen ben.

Deze vogelexcursies maak ik meestal met vogelvrienden uit de regio, maar ik trek er ook graag in mijn eentje op uit.

Een jaarlijks hoogtepunt is de “Zuid-Holland Big Day”. De bedoeling hiervan is om binnen vierentwintig uur zoveel mogelijk vogelsoorten waar te nemen. In de eerste week van mei ga ik samen met een vriend en onze beide zonen vierentwintig uur achter elkaar vogelen binnen de grenzen van de provincie Zuid-Holland. Ons record staat op 149 soorten.

– Ontdek-/mooiste soort

Ach, zolang is mijn lijst met “zelf-ontdek-soorten” nog niet. Ik begin dan ook met een soort die ik niet zelf heb ontdekt, maar die door zijn zeldzaamheid op wereldschaal toch wel heel bijzonder mag worden genoemd: de steppekievit. Op 7 april 2001 werd ik aan het begin van de avond gebeld: “Luuk, er zit een steppekievit bij Zoetermeer!” Hiermee begon mijn eerste echte “twitch”. Ik ben snel in de auto gesprongen en naar de Drooggemaakte Grote Polder tussen Zoetermeer en Stompwijk gescheurd. Daar liet deze inmiddels met uitsterven bedreigde vogel zich vanaf de Meerpolderdijk op enkele tientallen meters beeldvullend in de telescoop bekijken. Geweldig!

Mijn mooiste “zelf-ontdek-soort” is de kleine klapekster die ik samen met mijn vogelvriend Adri de Groot op 3 juni 2004 ontdekte in het natuurontwikkelingsgebied Bentwoud.

Om even uit het nakijken van de eindexamens te breken, besloot ik die bewuste avond naar het Bentwoud te gaan om naar de gemelde kwartels te luisteren. Al gauw liep ik Adri de Groot tegen het lijf. Samen liepen we tussen de bosaanplant wat dieper het gebied in. Adri wilde een gele kwikstaart fotograferen, toen ik opeens een klauwier in een struikje zag zitten. Mijn eerste gedachte was grauwe klauwier, maar die viel snel af. Klapekster dan, eigenlijk niet mogelijk in deze tijd van het jaar. Mijn hartslag ging omhoog toen ik snel kenmerken ging noteren: zwarte teugel doorlopend in een zwart voorhoofd, grote ronde kop, dikke snavel, lichte zalmroze zweem op borst, buik en flanken, witte keel, witte buitenste staartpennen, witte vlek op de grote handpen, grijze kruin, achterhoofd en mantel, in de vlucht brede, witte vleugelstreep. Dat moet toch een kleine klapekster zijn!

Nu werd het tijd om wat navraag te gaan doen. Ik belde met mijn zoon Willem en gaf hem de beschrijving door. Hij bevestigde ons vermoeden: kleine klapekster! Snel de Vogellijn ingesproken en vervolgens Menno van Duijn gebeld. De laatste was zo vriendelijk om atlasblok e.d. op te zoeken en de vogel door te piepen. Ondertussen had ik stevig de pest in dat ik mijn telescoop niet had meegenomen, ik zou, alvorens ik me op een nieuwe stapel examens zou storten, immers alleen even naar kwartels gaan luisteren!

Uiteindelijk arriveerden enkele tientallen vogelaars die de allemaal heel enthousiast reageerden en me zelfs met de waarneming feliciteerden. Een fantastische waarneming waar ik nog altijd heel goede herinneringen aan heb.

De derde soort die ik wil noemen is wat je misschien zou moeten noemen een “niet-zelf-ontdek-soort”, maar een “opnieuw-ontdek-soort”: de dunbekmeeuw.

Zaterdag 6 mei 2006 werd een gedenkwaardige dag voor Nederland. Op drie verschillende plaatsen doken er dunbekmeeuwen op. Nieuwe soort voor Nederland! Pager alert na pager alert. Dus ook grote onrust in Huize Punt. Helaas kon ik niet direct, maar ’s avonds was ik eindelijk in de gelegenheid om naar Enkhuizen af te reizen. Toch wel een beetje de pest in toen ik om half acht arriveerde en te horen kregen dat de vogels een half uur eerder richting noordwest waren weggevlogen. Ik hoorde dat de vogels ‘s middags ook al een keer drie kwartier uit beeld waren geweest en besloot te wachten in de hoop dat de vogels nog terug zouden komen. Er vlogen nog heel wat meeuwen (vooral kok- en dwergmeeuwen), vooral in zuidoostelijke richting. Om half negen ontdekte ik in een groep die boven het IJsselmeer vloog een dunbekmeeuw! “Dunbekmeeuw!” brulde ik. Waarop de anderen, waaronder Gert Ottens, de schrijver van het uitstekende artikel “Extralimital occurence of Slender-billed Gull in Europe (Dutch Birding, Volume 28, number 2, 2006) van deze naar zuidoost vliegende nieuwe soort voor Nederland konden genieten. Gejuich (en ook opluchting) rondom. Echt een supergave ervaring!

– Handicap

Met een knipoog: werken in het onderwijs. Veel vrije tijd zou je zeggen. Klopt, maar vaak niet op het moment dat je het wilt hebben. Al roepen de leerlingen bij een piep: “Gaat u maar gerust, meneer, wij redden ons wel!”, je kunt toch niet weg.

– NL-lijst (dus hoeveel aanvaarde soorten heb je op je lijst) Stand van zaken op 1 juli 2015:

417 soorten

– Niet-piep-soort

Heb ik niet, gewoon piepen!