Zaterdag 23 mei 2015
Slechtvalk – Peregrine (Bron E.ON Benelux)
Ruim voor half zes vanmorgen sta ik langs de Langegracht in Leiden naar de nestkast van de slechtvalken te turen. Echtpaar slechtvalk heeft het er maar druk mee: vier hongerige pullen (twee man en twee vrouw) moeten worden gevoed en daar moet je heel wat prooidieren voor aanslepen. En ja, waar gegeten wordt, daar wordt ook gepoept en zo zie ik hoe een van de jongen ondergetekende pottenkijker – demonstratief lijkt het – de kont toedraait en een enorme straal ontlasting via de opening in de nestkast naar beneden schiet. 🙂
Slechtvalk – Peregrine
Vervolgens rijd ik met Frank van Duivenvoorde naar het Langeveld in de hoop dat de gisteren ontdekte kleine vliegenvanger nog ter plaatse is. Bij aankomst blijkt echter al snel dat de kleine vlieg deze rustige nacht heeft gebruikt om door te trekken naar noordoostelijker gelegen oorden..
Na wat overleg besluiten Frank en ik om naar “zoetwaterstelten” te gaan zoeken. Met die influx aan breedbekstrandlopers deze week weet je tenslotte nooit waar je tegen aan blundert. We starten bij het onder de rook van Amsterdam gesitueerde Landje van Geijsel, een klein plas-drasgebiedje dat altijd goed is voor een paar leuke waarnemingen. Vanmorgen treffen we er onder andere twee kemphanen, zes bontbekplevieren, vier foeragerende lepelaars, een man zomertaling en twee territoriale steltkluten.
Steltkluut – Black-winged Stilt
Steltkluut – Black-winged Stilt
Zomertaling – Garganey
Lepelaar – Eurasian Spoonbill
We rijden door naar de iets zuidelijker gelegen Waverhoek waar de regen helaas snel erger wordt en de pas uit het ei gekropen kluten beschutting zoeken onder moeders vleugels.
Kluut – Pied Avocet
Wij zoeken beschutting in de auto en rijden door naar de Ruygeborg bij Nieuwkoop waar we zeker een half uur in de auto moeten schuilen. Rond tien uur is het regenfront zo goed als over getrokken en zien we een zwarte ibis overvliegen. Als we het gebied in lopen, zien we maar liefst drie exemplaren die erg druk met elkaar bezig zijn. Er wordt met vleugels geflapperd, achter elkaar aangezeten, met vegetatie gegooid, maar uiteindelijk komen de vogels niet verder dan tot een mislukte paringspoging.
Zwarte ibis – Glossy Ibis
Zo in het tegenlicht lijken de vogels, die als donkere silhouetten langs het zwerk flappen, hun naam eer aan te doen. Maar met het goed licht zie je dat de Engelsen het met de naam “Glossy Ibis” beter hebben geschoten.
Zwarte ibis – Glossy Ibis
Zwarte ibis – Glossy Ibis
In de nabijgelegen Groene Jonker zien we naast de te verwachten soorten onze derde steltkluut van de dag en drie prachtige zomerkleed witvleugelsterns die enige minuten laag boven de plas foerageren. Heel tof!
Terwijl we op de Hoge Dijk een gezellig praatje maken met Kees de Vries ontvangen we een Dutch Bird Alert die alle verdere plannen (we wilden tot een uur of één naar zeldzame steltlopers zoeken) in de war schopt: Sietse Bernardus heeft bij De Brekken bij Lemmer een Franklins meeuw ontdekt! Wat mega! En voor ondergetekende ook nog eens een nieuwe soort! Dus worden alle plannen voor de middag ter zijde geschoven, voeren we de coördinaten in op de TomTom, wordt het thuisfront ingelicht en knallen we richting Friesland.
Vlak voordat we de Noordoostpolder in willen rijden ontvangen we bericht van Martin Olthoff dat het superzeldzame Amerikaanse meeuwtje hoog is weggevlogen, maar ook dat deze ver weg ten noordoosten van de plek weer is geland. Ai, wat een tegenvaller! Tot overmaat van ramp staat de brug over het Ketelmeer open!
Op hete kolen voor de Ketelbrug
Inmiddels is het duidelijk dat het geen zin meer heeft om naar De Brekken te rijden, maar dat beter is als we met z’n allen de akkers en weilanden af gaan zoeken. Frank en ik vinden op diverse plekken kok- en zwartkopmeeuwen, maar dat ene meeuwtje …..
Af en toe ontmoeten we bekenden en maken we plan de campagne.
“Crisisberaad” met Jasmijn Hulleman, Debby Doodeman, Berthil Bosch, Charles en Maurits Martens en Frank van Duivenvoorde
“Crisisberaad” met Jasmijn Hulleman, Debby Doodeman, Berthil Bosch, Charles en Maurits Martens en Frank van Duivenvoorde
Uiteindelijk besluiten we nog even de “oude-plek-theorie” te toetsen, maar helaas zonder resultaat. Om half vijf geven we de pijp aan Maarten en rijden we in de wetenschap dat we mega hebben gedipt terug naar huis. Het wordt wachten op een herkansing.
* Voor mij geldt dat ik het dippen gewoon omarm. Als elke twitch zou slagen, zou de aardigheid er voor mij snel af zijn. Dan wordt het net zoiets als postzegels verzamelen.
Dat neemt niet weg dat ik deze Franklins erg graag had gezien natuurlijk. 🙂
VogelPunt 